ตะกรุดหนังเก้ง (ตะกรุดในตำนาน) หลวงพ่อเหนี่ยง วัดสองพี่น้อง

ชิ้นนี้ติดรางวัลที่3ของสมาคม สวยหายากครับ
ตะกรุดหนังเก้ง (ตะกรุดในตำนาน) หลวงพ่อเหนี่ยง วัดสองพี่น้อง
ตะกรุดหนังเก้ง เป็นตะกรุดที่มีเอกลักษณ์ของคนอำเภอสองพี่น้องมาเนิ่นนาน แต่ปัจจุบันตะกรุดหนังเก้งนี้ กำลังจะกลายเป็นตำนานที่สาปสูญไปจากความทรงจำของผู้คน สมัยก่อนนั้นตะกรุดหนังเก้งถูกสร้างขึ้นโดยหลวงพ่อเหนี่ยง เกจิชื่อดังแห่งวัดสองพี่น้อง ด้วยรูปทรงที่เป็นเอกลักษณ์ และประสบการณ์ที่เหนือคำบรรยาย เลยทำให้ตะกรุดของท่านเป็นที่ต้องการของบรรดาลูกศิษย์เป็นอย่างสูง แต่เนื่องจากมีกรรมวิธีในการสร้างที่ยุ่งยากและซับซ้อนจึงทำออกมาได้น้อย

ตะกรุดหนังเก้งนั้นคนสมัยก่อนหรือคนพื้นที่จะเรียกว่า "หนังเก้งม้วนของหลวงพ่อเหนี่ยง" ไม่ได้เรียกว่าเป็นตะกรุดแต่อย่างใด หลวงพ่อเหนี่ยงหรือพระครูวินยานุโยค แห่งวัดสองพี่น้อง จ.สุพรรณบุรีท่านเป็นเกจิชื่อดังในสมัยก่อนเกิดเมื่อพ.ศ.2408 เป็นพระที่มีความเคร่งครัดในพระธรรมวินัยและเรืองพระเวทวิทยาคมเป็นอย่างสูง ลูกศิษย์ที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักของคนทั่วไปได้แก่ หลวงพ่อสดแห่งวัดปากน้ำ และหลวงพ่อแดงวัดทุ่งคอก หลวงพ่อเหนี่ยงท่านได้ถ่ายทอดวิชาการทำตะกรุดหนังเก้งให้กับพระครูอุภัยภาดารักษ์หรือ หลวงพ่อจ่าง ก่อนที่จะสืบทอดวิชาให้กับพระครูวิฒิธรรมรักษ์หรือ พระครูโกวิทปริสุทธิโธ ที่รู้จักกันในนามพระอาจารย์กู๋ ซึ่งพระอาจารย์กู๋นั้นประวัติท่านค่อนข้างจะคลุมเครือ เพราะท่านเป็นพระนักปฎิบัติที่ชอบออกเดินธุดงค์ไม่ค่อยอยู่เป็นที่ จึงทำให้ประวัติหรือข้อมูลหรือสาเหตุในการที่ใช้หนังเก้งมาทำเป็นตะกรุดจึงแทบจะสูญหายไปจากความทรงจำจนกลายเป็นตำนานที่กำลังจะถูกลืม สืบค้นได้แต่เพียงคราวๆว่า ขั้นตอนการทำนั้นค่อนข้างยุ่งยากโดยเริ่มจากหาหนังเก้งมาตัดเป็นแผ่นเล็กๆกว้างประมาณ 0.5 ซม.ยาวพอสมควร ขูดด้านในให้บางจนเหมือนแผ่นกระดาษ ก่อนจะนำมาลงด้วยพระคาถาอาวุธทั้ง 4 หรือที่นิยมเรียกว่าคาถาของ”เทพศาสตรา”ซึ่งเป็นคาถาแบบเดียวกับที่ใช้ลงในมีดหมอและไม้ครู เครื่องรางประเภทนี้จึงมีคุณสมบัติที่พิเศษแตกต่างจากเครื่องรางโดยทั่วไป กล่าวคือเครื่องรางทั่วไปนั้นมักใช้พกพาเพื่อป้องกันภัยอันตรายไม่ให้มากล้ำกลาย ตามความเชื่อของคนสมัยโบราณ แต่ถ้าเป็นเครื่องรางที่ลงพระคาถาอาวุธทั้ง 4 แล้วนั้นนอกจากจะป้องกันตัวได้แล้วยังมีคุณสมบัติในการ "ทำลายและขับไล่" ภูตผีปีศาจและคุณไสย์ฝ่ายต่ำไม่ให้มากระทำย่ำยีผู้ที่มีเครื่องรางประเภทนี้ไว้ติดกายรวมไปถึงคนที่อยู่รอบกายตัวเราด้วย หลังจากลงพระคาถายันต์เรียบร้อย ก็จะม้วนเข้าด้วยกันเป็นรูปทรงกลมมีรูตรงกลาง เพื่อเอาไว้ร้อยเชือกแขวนคอ ถ้าเป็นของอาจารย์กู๋ จะใช้ด้ายหลอดพันเพื่อไม่ให้หนังเก้งคลายตัว แต่จะมีตะเข็บตรงกลางแล้วจึงนำไปชุบรัก ส่วนของหลวงพ่อจ่าง จะใช้ด้ายสายสิญน์พันแล้วชุบรักมีทั้งรักดำและรักแดง ยุคก่อน 2500 ดูคล้ายพิสมรของหลวงพ่อแก้ววัดพวงมาลัยมาก แต่ถ้าเป็นของหลวงพ่อเหนี่ยงแล้วละก็ จะไม่ใช่อะไรพันเพื่อป้องกันไม่ให้หนังเก้งคลายตัว แต่น่าแปลกที่หนังเก้งม้วนของท่านนั้นกับยืดติดกันแน่น ตะกรุดหนังเก้งของหลวงพ่อเหนี่ยงแห่งวัดสองพี่น้องนั้น จัดอยู่ในทำเนียบเครื่องรางที่หายาก จนกลายเป็นตำนานไปแล้วครับท่าน ส่วนพุทธคุณนั้นเชื่อกันว่านอกจากใช้คุ้มครองไม่ให้ภัยอันตรายมากลายกล้ำแล้ว ยังช่วยขับไล่ภูตผีปีศาจและคุณไสย์ให้ไกลห่างจากตัวเราและคนรอบข้าง

นี่คือเครื่องรางที่กำลังจะสาบสูญ และจัดอยู่ในทำเนียบเทพศาสตราเช่นเดียวกับ มีดหมอ ไม้ครู และหวายไล่ผีครับ